Su cuccu - Una die un’arana, pompiande unu boe e biende cantu fit mannu, s’est fatta zelosa: issa puru cheriat èssere che a issu.
Arana - Gra, gra... gra, gra... gra, gra... tziu boe, proite bois sezis gai mannu e deo minoredda? Cherjo èssere che a bois!
Boe - Muu... e ite cheres fàchere? Deo so fattu goi e tue ses fatta gai...
Arana - E deo cherjo èssere manna che a bois!
Su cuccu - S’arana, barrosa, s’est posta a sulare e a si prenare de àghera...
Arana - Deo bi provo: grauff... grauff... grauff... e commo so che a bois?
Boe - Muu...! Nono, belledda mea, non b’as a resissire mai!
Àttera arana - Gra... gra... gra... Ite ti ses posta in conca?
Su cuccu - S’arana, arrennegada, at sichiu a sulare àghera a intro e a s’uffrare.
Arana - Grauff... grauff... grauff... E commo so manna che a bois?
Boe - Nono! Tue minoredda ses e minoredda abbarras, peri si ti uffras che una botza!
Àttera arana - Gra... gra... gra... Sa macca!
Su cuccu - S’arana non lu podiat bajulare chi su boe esseret meda prus mannu de issa. Ma... buffa buffa, it’est capitau?
Arana - Commo bos la faco bíere: grauff... grauff... grauff... (Pah! Si crepat)
Boe - Aha aha aha aha! S’arana crepada! Eh, l’aio nau deo! Muu!
Àttera arana - Ohi... ohi... ohi!
Su cuccu - De s’arana, crepada, commo si bien sas anchicheddas a un’ala e sa matta in chentu canticheddos. Gai càpitat a cussos chi non si cuntentan de comente sun e si cheren fàchere prus mannos.