Contos de su bentu - 6
Unu contu de Sitzília: “Giufà e sos porcos”
<img src="../grafica/load_PAG.gif" width="640" height="480" alt="scena" />
Vai all'indice Vai all'aiuto Riavvia la pagina

B’aiat una borta una mama pòvera, meda pòvera, chin d-unu fizu chi si nabat Giufà.
Giufà fit unu pitzinnu macchillottu, ma malinnatzu e mandrone puru: de tottu sos trabballos chi li chircabat sa mama no nde l’andabat bene manc’unu.
Una die sa mama nche lu mandat a fàchere su porcarju chin d-unu proprietariu de terrinos e de bestiàmene.
-Ti bio mannittu e forte puru!- li narat su mere- ti ponzo a dare cara a sos porcos. Commo est tempus de lande. In cussas arturas innedda b’at unu bellu padente de suberjos. Juchechelos a cue a los pàschere e torramichelos cando sun bene ingrassaos. Cumpresu as?
Giufà abbarrat inibe belle battor meses e, cando sos porcos sun bellos grassos, si ponet in caminu pro nche los ghirare a bidda.

Andande andande, Giufà addóbiat unu masellaju.
-A los cheries custos bellos porcos?- li dimandat – Bos los poto bèndere barattos, si mi dazes sas uricras e sas coas.
Su masellaju si lu pómpiat ispantau e, chene bi pessare duas bortas, cómporat tottu sos porcos e los masellat derettu, pro li dare sas uricras e sas coas a cussu ballalloi.
Giufà, tottu cuntentu de su dinare, mancari non siat su balore zustu de sos porcos, andat a una padule pro fàchere una faina chi l’est bénnia a conca: nche cravat in su ludru cada coa a duos parmos dae sas uricras, comente chi sos porcos s’esseren infossaos in sa padule.
Tando curret a domo de su mere, bochinande e istratzàndesi sos pilos: -Ohi, ohi, su mere meu… ite dirgràssia m’est capitada! Appo semper sichiu sos porcos chin assentu… fin gai bellos grassos! Ma ohi… ohi… ghirandechelos a su porchile nche sun ruttos in d-una padule… ite disaccattu!

Su mere, ispramau, curret chin sos teraccos a sa padule, provan a nch’intrare, ma si nch’accattan in mesu a su ludru e, annotande a inghíriu, bien petzi uricras e coas. Non b’at nudda ite fàchere: sos porcos sun mortos affocaos!
-Ite làstima, su me’!- fachet Giufà chin boche de prantu- ite bellos chi fin sos porcos bostros! E commo… tottu pérdiu in custa padule!
Gai su mere, tristu che notte, si nche ghirat a domo chene porcos, mentras Giufà curret a ube sa mama a li dare su dinare.
Sa mama, chi tonta no est, cumprendet sa ghelea: -Commo, fizu me’, sa cosa est fatta!- narat a Giufà -Ístati mudu e non t’essat paràgula dae bucca chin nemmos.
Gai, mama e fizu si godin cussu dinare pro meda tempus, alligros che pasca.
Custa borta, peroe, prus che maccoccu, Giufà est istau unu malandrinu e frassu che dinare malu.

Logo di conformità W3C XHTML 1.0 STRICT. Seguendo il link si richiede la validazione immediata al W3C.