Contos de su bentu - 3
Unu contu de su Senegal: Sa luna e sos isteddos
scena
Vai all'indice Vai all'aiuto Riavvia la pagina

In tempos anticos bi fit unu dragu mannu e orrorosu chi fit s’ispreu de tottu sa savana, ca ingulliat calesisiat cosa accattabat, béstias e ómines. Una die at ingulliu peri sa luna e sos isteddos e sas nottes, chene luna, fin gai nigheddas chi peri in terra non si bidiat prus nudda.
Tottu sos animales fin tristos e arrennegaos e, in un’addóbiu tra issos, pessa ca ti pesso, an detzisu de fàchere gherra a su dragu pro si facher torrare sas prendas lucorosas de su chelu.
Pro custa faina gai periculosa bisonzabat de accattare un’animale abbistu e corazosu; ma nemmos fit dispostu. Petzi sa tostúghine at atzettau de fàchere custu servítziu: -Deo appo a custrínghere su dragu a nos torrare su chi nos ch’at furau- at nau, sicura de su fattu suo.
Tottus l’an bantada pro su corazu e l’an intregau una leppa pro l’irbrentrare.

Sa tostúghine est tuccada e, camina camina, est arribbada a su padente inube bi fit su dragu. Accurtziàndesi, at intesu tzuinos e raunzos gai assustrósicos chi fachian trèmere fintzas sas predas.
Su dragu, abbizàndesi chi calicunu si fit accurtziande, s’est postu a bochinare: -No isco chie ses tue, chi ti cheres attrivire a mi chircare, ma si bi provas t’appo a aggantzare chin sas massiddas e a t’istreccare chin sas dentes.
Sa tostúghine, a custa boche, at cumintzau a trèmere, a trèmere gai meda chi s’est bortulada e nch’est rutta a intro ‘e unu fossu a brente a susu. Sa poveritta no est prus resissia a si furriare e a si pònnere in pedes e gai est morta pranghende, chin sos ocros a su chelu nigheddu.
Sos àtteros animales l’an isettada pro dies e dies e, biende chi non bi ghirabat, an pessau chi su dragu si l’aiat ingurtia.

Bisonzabat de chircare un’àtteru animale corazosu. E chie s’est presentau? Unu cherbu: - Ando deo a fàchere sos contos chin su dragu e appo a ghirare chin sa luna e sos isteddos.
Tottus l’an bantau pro su corazu e l’an postu presse pro partire derettu, chin d-unu lepputzu in bucca.
Su cherbu est arribbau impresse a brínchios a su pa­dente, ma cando at intesu sa boche assustrósica de su dragu e sas minetas de morte, assucconau, s’est dirmajau e si nch’est mortu.
Appustis pacu tempus una gattu agreste at chérfiu provare. -Pro resissire in sa faina ube sos àtteros an faddiu deo appo a mòghere a de notte, ca sos ocros meos bien peri a s’iscuru. Chin mecus sa luna e sos isteddos an a torrare in chelu.
Tottus l’an pompiada chin ispútziu, ridendesinde; nemmos la crediat gai balente, ca non fit béstia de gabbale.
Sa gattu est tuccada derettu tottu animosa, irmenticandesinche sa leppa pro sa presse.

Su dragu, intendèndela arribbare, at cumintzau a tzuinare e a minetare. Sa gattu at provau a l’istròchere chin sa matessi boche, ma cando at bidu cussu bette mostru, s’at picau un’assustru gai mannu chi at chircau de si nche fughire; ma cussu, chin d-unu brínchiu, l’at aggarrada e si l’at ingurtia intrega.
In sa brente de su dragu sa gattu at addobiau sos isteddos e sa luna, los at picaos e chin issos si nch’est essia dae su tafanarju. Los at ghettaos in s’àghera e cussos sun torraos in chelu.
Tottu sos animales, cuntentos, an fattu festa a sa gattu e l’an procramada reina de sa savana.
Su dragu, imbetzes, si nch’est fughiu innedda a si cubare in àtteros locos, pro sa birgonza, ca tottus ischian chi l’aiat bintu un’animale de pacu contu: una gattu agreste!

Logo di conformità W3C XHTML 1.0 STRICT. Seguendo il link si richiede la validazione immediata al W3C.