Unu contu de su marocco: “S’issimmia e su camaleonte”
Una die un’issímmia, rundande in d-una campura, addóbiat unu camaleonte:
-A ube ses andande?- li dimandat.
-A ziru.- rispondet issu.
-Tando nos podimus fàchere cumpannia- narat issa.
Su camaleonte, chi mudat colore secunde ube s’accattat, finas a commo fit de su colore de sa terra, ma a costazu de s’issímmia si fachet nigheddu.
Andande andande, arribban a una parma arta chin bellos fruttos de cocco; s’issímmia s’appílicat lestra a sa parma e si nde picat unu.
-No est cosa tua!- bóchinat su camaleonte -làssalu!
Ma issa, ingurtosa, si bibet tottu su licore de su cocco e nche ghettat su corju supra sa conca de su camaleonte.
Arribbat su mere de sa parma: -Chie est cussu chi at furau su cocco? - abbóchinat nechidau.
-L’at picau issu- narat s’issímmia - ca fit sidiu.
-No est beru!- protestat su camaleonte- ses istada tue!
S’issímmia, malinna, proponet a su mere una prova de zustíssia:
-Annotae comente caminamus deo e issu, gai abberguaes chie s’est imbriacau chin su licore de su cocco.
-E andat bene! Istamus a bíere! - narat su mere.
S’issímmia si ponet a cúrrere lestra a brínchios, mentras su camaleonte andat a tontones, comente a semper.
-Ses istau tue! Ja ti si biet chi ses imbriacu! - senténtziat su mere. Nande gai, l’imbuccat una surra che fizu ‘e mala sorte.
Sos duos sichin paris su caminu. Ma cando arribban a unu campu de fenu, su camaleonte si firmat: -deo appo frittu!- narat- allugo su focu… gai mi caento un’azicu.
- Tue non lu podes fàchere- bóchinat s’issímmia ispramada - est periculosu!
Ma issu la lassat cantare e ponet focu a su fenu.
Arribban currende sos massajos:- Chie est chi at postu focu?
-Est istau issu!- narat s’issímmia.
-Nono! Est istada issa!- narat s’àtteru- fachie una prova de zustíssia: annotae sas prantas de sos pedes nostros.
Su camaleonte accúrtziat a furinu sos pedes a unu muntoneddu de arena arba e ammustrat sas prantas: sun arbas!
-Commo toccat a tibe! -naran sos massajos a s’issímmia.
Cussa ammustrat sas prantas suas: sun nigheddas che piche!
-Ah! Tando ses istada tue, maleitta!- senténtzian sos massajos. E li dan una cadda a fuste, lassàndela tottu pista e toppa puru.
Ma, pitzinnos, bendicàndesi goi, su camaleonte, podiat fàchere dannu mannu a tottu su campu e a sa zente puru! Ite nde pessaes bois?