(semus in sa domo de tziu Pirrone)
Piricu - Úffula! Commo su mere s’ischidat e m’at a cumandare chentu cosas:
“Piricu fache custu, Piricu fache cussu,
Piricu bae a destra e Piricu bae a manca”.
Nde so’ própriu istraccu. Commo mi faco a surdu.
Pirrone - (intrat chin su bàculu) Piricu, bàttimi una tassa ‘e binu!
Piricu - Innàssia e Gabinu?! E chie sun?
Pirrone - Ma cale Innàssia e cale Gabinu! T’appo nau chi cherjo buffare!
Piricu - Cheries jocare?! A cartas?
Pirrone - T’appo nau: bàttimi una tassa ‘e binu, derettu!
Piricu - Unu sóriche issutta ‘e su lettu?!
Pirrone - Ma oje ses tontu? Ses surdu?
Piricu - Tontu e surdu a mimme?!
Pirrone - Ah! Tando non ses surdu ma maccu malinnu!
Commo ti la dó deo sa medichina: Te’, pícati custu…
e custu… e custu… (lu caddat chin su bàculu)
Piricu - Ahi! Ohi! Bastat! Ja non so surdu… ando derettu…
ja bos batto su binu! So andande… so andande… (essit currende)