Su cucu - Unu manzanu unu conėgliu essit dae domo a chircare pistinaja.
Arrivat una annaemuru e si ch'intrat in cussa domitedda che mere, totu contenta.
Annaemuru - Ite bella domo! E non ch'at neune!
Puzoneddu - Abbāida chi su mere at a recuire luego...
Annaemuru - Mudu tue! Como custa est domo mia.
Su cucu - Recuit a domo su conėgliu e b'agatat zente istranza.
Conėgliu - Chie ch'at inoghe?
Annaemuru - Che so eo!
Conėgliu - Tziedda bella, esside deretu dae domo mia!
Annaemuru - Su logu est de chie si lu leat.
Su cucu - Su conėgliu e s'annaemuru sighint a brigare, onzunu girende sa lege comente li torrat a contu.
Conėgliu - Sa domo est sa mia.
Annaemuru - Mustrādemi su pabiru ue b'at iscritu chi bois sezis su mere.
Conėgliu - Custa domo fit de nonnu meu e de babbu, chi l'at lassada a mie.
Annaemuru - E andamus a ue su giuighe, tando!
Su cucu - Su giuighe est una gatu betza e areste, chi los faghet acurtziare,
nende chi sas orijas suas non sunt piųs bonas che unu tempus.
Gatu-giuighe - Benide, benide, fizos caros, benide e acurtziādebos, ca sa betzesa m'at fatu surda.
Conėgliu - In sa domo bi fio prima eo e finas s'usu faghet lege!
Annaemuru - Ma cando so intrada in sa domo non bi fit neune...
Gatu-giuighe - Piųs acurtzu... piųs acurtzu... gnaun... (los agarrat ambos)
Su cucu - Gai s'annaemuru e su conėgliu, chi cheriant pōnnere a su giuighe chistiones de lege,
sunt istados coglionados dae una gatu, chi los at acontzados a piaghere sou. E deo naro a totus:
in una cuntierra est sempre menzus chi sas partes si ponzant de acordu tra issas.