Unu contu de su Marocco: Sa moninca e su camaleonte
Una die una moninca, rujende in unu campu, abbojat unu camaleonte: -A ue ses andende?- li dimandat. -A giru.- rispondet isse. -Tando nos podimus fàghere cumpanzia- narat issa. Su camaleonte, chi mudat colore segundu ue s'agatat, finas a como fit de su colore de sa terra, ma a costazu de sa moninca si faghet nieddu. Andende andende, arrivant a una pramma arta chin bellos frutos de coco; sa moninca s'aràmpicat lestra a sa pramma e si nde pigat unu. -No est cosa tua!- abbóigat su camaleonte -làssalu! Ma issa, ingurtosa, si bufat totu su licore de su coco e che betat sa corza subra sa conca de su camaleonte.
Arrivat su mere de sa pramma: -Chie est cussu chi at furadu su coco? -abbóigat annicadu. -L'at leadu isse- narat sa moninca - ca fit sididu. -No est beru!- murrunzat su camaleonte- ses istada tue! Sa moninca, maligna, proponet a su mere una proa de giustíscia: -Abbaidade comente caminamus eo e isse, gai averiguades chie s'est imbriagadu chin su licore de su coco. -E andat bene!- narat su mere- istamus a bídere! Sa moninca si ponet a cúrrere lestra a brincos, mentres su camaleonte andat a tontones, comente a sempre. -Ses istadu tue! Già ti si bidet chi ses imbriagu! - senténtziat su mere. Nende gai, l'aporrit una surra che fizu de mala sorte.
Sos duos sighint impare su caminu. Ma cando arrivant a unu campu de fenu, su camaleonte si frimmat: -eo apo fritu!- narat- allugo su fogu. gai mi caento un'azigu. -Tue non lu podes fàghere- abbòigat sa moninca ispramada- est perigulosu! Ma isse la lassat cantare e ponet fogu a su fenu. Arrivant currende sos massajos:- Chie est chi at postu fogu? -Est istadu isse!- narat sa moninca. -Nono! Est istada issa!- narat s'àteru- faghide una proa de giustíscia: abbaidade sas piantas de sos pees nostros-. Nende gai su camaleonte acúrtziat a furinu sos pees a unu muntoneddu de rena alva e mustrat sas piantas: sunt alvas! -Como tocat a tie! -narant sos massajos a sa moninca. Cussa mustrat sas piantas suas: sunt nieddas che pighe! -Ah! Tando ses istada tue, maleita!- senténtziant sos massajos. E li dant una cadda a fuste, lassàndela totu pista e topa puru.
Ma, pitzinnos, vendichendesi goi, su camaleonte, podiat fàghere dannu mannu a totu su campu e a sa zente puru! Ite nde pessades bois?