In Tunisia, in s'oru de Capu Bon, b'aiat una binza manna chin piantas de bide gàrrigas de ua. Su mere, unu massaju abbistu b'aiat fraigadu totu a inghíriu unu muru, pro la difèndere dae sos ladros, ma carchi malandrinu fit resissidu a fàghere un'istampu in unu cuzolu pro bi pòdere intrare. Unu bortaedie de istiu, cando su mere si fit fatende una drommidedda, un'eritu e unu mariani, amigos corales, bidende cuss'istampu si che sunt intrados a sa binza. -Ite bella iscalas de ua!- at nadu su mariani a s'eritu -A merendamus? - Eja! - at nadu s'eritu - so famidu abberu e carchi pupujone mi lu mànigo chin piaghere! Ingrutone comente a sempre, su mariani s'at pienadu sa bentre de cuss'ua bona, mentres s'eritu s'est cuntentadu de pagos pupujones, timende de non bi poder colare piùs in s'istampu chin una bentre grussa.
Cando su mere si nd'est ischidadu e at bidu cussos duos alarpos, s'est postu a abboghinare annicadu: - Como bos acontzo eo! S'eritu si ch'est fuidu impresse; ma su mariani, chi aiat manigadu tropu, aiat sa bentre manna e no che podiat colare piùs in s'istampu. Tando s'eritu l'at sugeridu a s'iscuja: -Faghe finta chi ses mortu... pónedi a bentre a chelu e ista frimmu e mudu, chene alenu... Su massaju, cando l'at bidu gai at nadu: - Ah! Tue as manigadu gai meda chi ses crebadu! Ma... eo no nde cherzo de animales mortos inoghe... ti che fúlio fora. Arrennegadu e irgrisiadu, at leadu su mariani pro sa coa... l'at giradu in s'àera comente una furriajola e che l'at betadu fora de su muru. Cando su mariani s'est agatadu salvu si ch'est fuidu. Su mere, bidéndelu biu, at abboghinadu: - Maleitu, ma si ti torro a bídere non mi coglionas piùs... già t'apo a connòschere! Su mariani, bortèndesi, at bidu chi cuss'ómine aiat sa coa sua in manos. Cando est giòmpidu a ue fit s'eritu l'at nadu pianghende: -E como comente fato? Cussu m'at a connòschere deretu chin sa coa mutzada. S'eritu si l'at abbaidadu pessamentosu e l'at nadu: -Ista allegru! già l'arrangiamus sa cosa.
Pagas dies pustis s'eritu at giamadu su mariani amigu sou e àteros marianis de su logu pro una festa de giogos. - Cale giogu amus a fàghere? - at dimandadu su piùs pitzinnu. E s'eritu: -Su giogu de sa mola... -Eja, eja! -Ant esclamadu totus- nos piaghet a cúrrere a intundu! S'eritu at ligadu bene sas coas de totu sos marianis a sa mola e at nadu: - Prontos sezis? Como tucade e girade, girade lestros! Cussos sunt tucados a cúrrere a intundu de sa mola, allegros che piga. Su mariani chene coa los abbaidaiat tristu, tristu che note, ca non podiat giogare chin issos. -Piùs lestros!- At cumandadu s'eritu. Ma, totu in unu: -Sos catzadores! - at abboigadu s'eritu - Fuide! Totu sos marianis, assuconados, pro si che fuire lestros ant tiradu, tiradu, tiradu... e sas coas sunt abbarradas atacadas a sa mola! Tando s'eritu at giamadu s'amigu sou: -Beni! Non timas! Non fit beru! -Non bi sunt sos catzadores?! -At isclamadu su mariani ispantadu. -Nono!- l'at nadu s'eritu -Non bi sunt catzadores, ma como bi sunt deghe marianis chene coa!