Andendi andendi, Giufà atopat unu macellaju.
- Ddus boleis custus bellus porcus? - ddi pregontat - Si ddus potzu bendi baratus, chi mi donais is origas e is coas.
Su macellaju si ddu càstiat spantau e, sentza de nci pensai duas bortas, cómporat totu is porcus e ddus macellat luegus, po ddi donai is origas e is coas a cussu balossu.
Giufà, totu cuntentu de su dinai, mancai no siat su valori giustu de is porcus, andat a una pauli po fai una faina chi dd’est bénnia a conca: nci cravat in su ludu dogna coa a duus parmus de is origas, comenti chi is porcus si fessint infossaus in sa pauli.
Insandus currit a domu aund’e su meri, abboxinendi e tirendisindi is pilus: - Ohi, ohi, su meri miu… ita disgràtzia m’est sutzédia! Apu sempri sighiu is porcus cun assentu… fiant aici bellus grassus! Ma ohi… ohi… torrendiceddus a su procili nci funt arrutus in d-una pauli… ita sciacu!
Su meri, spramau, currit cun is tzeracus a sa pauli, provant a nc’intrai, ma s’agatant in mesu a su ludu e, castiendi a ingíriu, bint sceti origas e coas. No nc’est nudda de fai: is porcus funt mortus allupaus!
- Ita làstima, su meri! - fait Giufà cun boxi de prantu - ita bellus chi fiant is porcus bostus! E imoi… totu pérdiu in custa pauli!
Aici su meri, tristu che sa noti, si ndi torrat a domu sentza de porcus, mentris Giufà currit aund’e sa mama a ddi donai su dinai.
Sa mama, chi tonta no est, cumprendit sa brulla: - Imoi, fillu miu, sa cosa est fata! - narat a Giufà - Abarra citiu e no nti essat fueddu de buca cun nemus.
Aici, mama e fillu si gosant cussu dinai po tempus meda, prexaus che pasca.
Custa borta, perou, prus che machillotu, Giufà est stétiu unu malandrinu e frassu che dinai malu.