Ma a mengianu no agatàt mai sa barca aundi dd’iat lassada e dda depiat circai in mari, a bortas aillargu meda.
Po biri chini fiat su macu chi ddi faiat cussa brulla mala, unu merí s'est acuau in fundu a sa barca asuta de is arretzas.
Fiat sàbudu e s'incras non depiat trabballai: podiat abarrai scidu totu sa noti e averiguai sa cosa.
E it'est sutzédiu cussa noti?
A is úndixi Rocu intendit boxis de gatus, brebus, corpus a sa barca e custus fueddus:
-Vaga per una,
vaga per dui,
vaga per trè.
Cun custu cumandu sa barca si movit e ndi essit che fércia de su portu.
De aundi est acuau su piscadori intendit is tres gatus fueddendi che criaduras umanas: funt boxis de féminas! E sa barca currit in su mari, currit che su bentu, aici lestra chi in pag'ora lompit a s'Egitu!
Issu intendit is gatus calendi de sa barca, fueddendi a sa scusi: funt cuncordendi de andai a giru in is domus a circai is pipius nàscius de pagu po ddus acapiai cun malas maias.
Rocu essit de su cuadroxu e bit tres gatus arriendi cun malítzia... funt tres brúscias! It’arrori!
- No nc’est tempus de perdi! - si narat spramau - depu circai unu maghiàrgiu sàbiu, sàbiu e ispibillu po cumbati cussas tres gatus maladitas.
Si càstiat a ingíriu e, in s’oru ‘e mari bit un'ómini cun sa barba bianca chi est mirendi is steddus cun su cannocchiali.
Si nci acostat unu pagu timorosu e ddi pregontat: - Ómini sàbiu, mi podeis inditai unu maghiàrgiu balenti chi mi potzat agiudai?
Cun d-unu arrisixeddu bonu, cuss'ómini ddi narat: - Deu seu un'astròlogu, ma connòsciu beni s'arti de sa maia. Beni cun mei e bieus su chi potzu fai.
Rocu ddi contat totu e issu dd'ascurtat pensamentosu: - Prima de totu - narat - cussas féminas chi faint cosas aici malas bolint scramentadas: ant a abarrai gatus po totu vida, ma cun is sentidus de criaduras umanas; aici sa peniténzia at a essi prus manna.
- Ma... no si podint pentiri e sarvai? - pregontat Rocu, chi est de bonu coru.
- Chini mali fait mali si depit abetai! - sinténtziat s'astròlogu - su chi faint a is criaduras est pecau mannu. Ma de custu momentu no dd'ant a fai prus, ca ndi ddis bogu su poderi de sa maia.
- Mancu mali! - fait Rocu.
- A tui invecis, ca ti biu giòvunu onestu, ti fatzu un’arregalu: una vela màgica po sa barca chi ti nci portit in pagu tempus a sa terra tua.
- Ita si depu po su strobu chi s’apu donau? - pregontat Rocu.
- No mi depis nudda, fillu caru. Bai in paxi e... bonu viàgiu!
- Deus si ddu paghit! - narat Rocu cummóviu.
Est s'obrescidroxu. Su piscadori essit totu animosu de sa domo de s'astròlogu, cun sa vela màgica pinnicada asuta de su bratzu.
Lassendi s'Egitu, cun cussa vela spantosa, Rocu bit in su portu is tres gatus, chi càstiant cun disisperu sa barca andendi faci a largu.